"It ain't over until it's over" - ciągle żywy warun w Mamutowej

Zamknięcie sezonu 2018 na Frankenjurze!

Innsbruck? Jura? Tatry? Praca?

Frankenjura !!!

Cztery dni na Franken. Cztery dni wspinania w przewieszeniu. Obolałe palce. Obolałe dłonie. Brak skóry i brak siły. "Wrak człowieka" oraz zmęczenie sięgające

zenitu.

Jakby tego było mało... wilki (!), niedźwiedzie (!) i rozpieprzone feng shui... To nie mogło się udać... a jednak się udało!

Piotrek drugiego dnia w drugiej próbie przechodzi Dynamisch Tirol // 9+ / 10- (8a).

Anna kompletnie nie zauważając cruxa rozjeżdża Maßarbeit // 9-. Oczywiście przejście typowo treningowe. Nawet się nie napinała :-)

Ja? Niestety bez szału. Głownie spadałem znad stanu... Za to udało się rozpocząć kilka nowych projektów. Będzie na co wracać za rok!

Wielkie dzięki dla Anny i Piotrka za wspólny wyjazd. Było super! Z resztą... jak mogło być inaczej? Super ekipa, świetna pogoda oraz rewelacyjna Frankenjura!

It's good to be back! czyli "dzień z życia Mamuta" :-)

Po wspinaniu w Alpach, nadszedł w końcu czas powrotu do treningów i odbudowania formy. Gdzie lepiej popracować na formą, jeśli nie w Mamucie?

To był bardzo fajny dzień! Super ekipa i jak zwykle genialne wspinanie. Dzięki Jarku za wspólną "chłostę" :-)

Przewodnik “Jura Południowa” Grzegorza Rettingera (wyd. 3, 2018)

W najnowszym przewodniku Grzegorza Rettingera - "Jura Południowa" znalazło się miejsce na trzy moje zdjęcia. A na nich Wiktoria, Jarosław oraz Paweł :-)

La Sportiva TC Pro

Po ostatniej wizycie w Tatrach dorosłem w końcu do zakupu butów dedykowanych w góry. Wybór padł na model La Sportiva TC Pro.

Czy się sprawdzi? Zobaczymy po powrocie z Chamonix, bo na pogodę w Tatrach póki co nie ma co nawet liczyć...

Mnich - Sprężyna VII-

Cały nasz pobyt można podsumować stwierdzeniem "oszukani przez prognozy". Sobota miała być ładna. Niedziela dla odmiany brzydka. Jak się jednak okazało

niedziela była dużo ładniejsza, podczas gdy sobota oferowała warun dla konsera.

W związku z zapowiadanym  na popołudnie deszczem tabor opuściliśmy o godzinie 5:30. Szybkie podejście i po 7:00 znajdowaliśmy się już pod ścianą. Na

miejscu spotkaliśmy Biedrunia, który w planie miał tego dnia jakieś grubsze solo. Nasza wczesna obecność jednak (na szczęście) na tyle go zdziwiła, że

finalnie zrezygnował ze swojego planu, a my spokojnie mogliśmy rozpocząć wspinanie.

Sprężyna (w moim odczuciu), przynajmniej naszym wariantem, oferuje solidne wspinanie od początku do końca. Już pierwszy wyciąg prowadzący trawersem

(po drodze kilka plakietek) nie jest banalny. "Okap" (przewieszka?) znajdujący się na drugim wyciągu, mimo, że nie jednego wspinacza pewnie rozśmieszył

swoim rozmiarem, również nie jest łatwy. Asekuracja jednak jest na tyle pancerna i komfortowa, że nawet jeśli kogoś przerastają VII trudności, śmiało może

napierać a najtrudniejsze miejsce spokojnie przyhaczyć.

Trzeci wyciąg mimo, iż wyceniony tylko (!) na V+, również oferuje wspinanie. Paweł w prawdzie próbował trochę podnieść jego wycenę i wysłać mnie (przez

przypadek) na rysę z Luftwaffe (VIII-) "idź jak chcesz, ale wydaje mi się, że to idzie tędy" :-D jednak w porę się opamiętałem i poszedłem w prawo w stronę

zacięcia, którym dostałem się już do kolejnego stanowiska.

Wyciąg 4, który przypadł do prowadzenia Pawłowi, również nie wydał nam się łatwy. Sam trawers pod okapem nie był łatwy i odczuliśmy go zdecydowanie

trudniej niż sugerowała to wycena (V+).

Po skończeniu drogi i zjechaniu pod Mnicha, nie pozostało nam nic innego jak spakowanie zabawek i zejście na Tabor. Na taborze szybki obiad i powrót do auta.

W drodze do domu okazało się, że nie dość, że tego dnia deszcz finalnie nie padał... to pogoda była na tyle dobra, że można było się jeszcze spokojnie wspinać

do wieczora. Prognozy znowu nas oszukały...

Mnich - Folwark Montano VIII/VIII+ | Ny-Ny-Ny VIII-

Przelotny deszcz, duże zachmurzenie i może trochę słońca... no i wspinanie na Mnichu. Tak miał wyglądać nasz weekend po miesiącu nieobecności w Tatrach.

Na Tabor docieramy już w piątek wieczorem. Mimo piątkowego resta, czuje kompletny brak świeżości. Dwa dni wspinania w Mamucie nie wybacza. Targanie

dwóch plecaków na tabor również nie pomaga. Jednak co robić? Z doświadczenia wiem, że solidny wysiłek zawsze stawia mnie na nogi i pomaga w

"regeneracji".

Sobotni poranek jest bardzo kiepski. W nocy nad Tatrami przechodziły burze w związku z czym jest mokro, zimno i mglisto.

Przedłużamy (jak tylko się da) śniadanie i około 7:00 postanawiamy w końcu ruszyć w drogę. Pogoda wprawdzie nie powala, jednak z biegiem dnia, prognozy

przewidywały poprawę.

Na podejściu mgła jest tak gęsta, że Mnicha nawet nie widać. Klimat gęsty jak w najlepszych horrorach...

Niestety wyżej wcale nie jest lepiej. Z każdym kolejnym krokiem, przeklinam w głowie pomysł przyjazdu w Tatry. Mogłem przecież siedzieć w ciepłym Krakowie i

wspinać się na Dupie, Pochylcu, czy nawet Mamucie. Niestety jednak coś poszło nie tak. Jak zwykle prognozy nas oszukały!

W końcu jednak docieramy pod Mnicha. Wszystko wygląda słabo. Nawet bardzo. Jest szaro, ponuro i do tego mokro. Warun typu "gdzie popełniłem błąd?".